مجنونم ...
سه شنبه, ۲۵ شهریور ۱۳۹۳، ۰۶:۴۷ ب.ظ
عمریست که بی خود ز دو پیمانه شدم
بی عشــــق تو مجنونم و دیــوانه شدم
عــمریست که در هـــــوای تو میــسوزم
با رفـــــتن تو قریـــــن مــــیخــــانه شدم
بی یاور و بی هــم نفس و مغـــمومـــیم
از جـــام بــلا جــانی و جـــانـــانه شـدم
مرتضی
مشهد مقدس - 93/3/6
جزاک الله خیرا
شعر گرم و شور انگیزی بود.
البته بعضی جاها به لحاظ وزنی به اصلاح نیاز داره!
ضمنا با مطلب«دلیل سکوتهای بلند آیت الله بهجت حین درس خارج!»
در خدمتیم.
ما را از نظراتتان محروم نفرمایید.
التماس دعا