آفــــــــــــتاب...

تو را می شناسیم و خورشید را

افــــــق های کـــوتـه ز امـــیّد را 

تـــو را می شناسیم و مهتاب را 

زیـــارت به شب های بی تاب را

تو را می شناسیم و احساس را

سحرگاه شب های چون یاس را

تــــویی هم چو شمع بر افروخته

که این زندگی را چـــنین سوخته

تویی ، تک چراغی به شب زندگان

بـــــــــدون تو لعنت به این زندگان

صـــــدای تــــــــــو مـــاوای نورانیت

نــــوایت نشـــــــــاطی به انسانیت

فـــــتادیم در زمــــــره ی سـالکـــان

بــه یـــــــکبـــــاره گشتیـم از عارفان

هـــــمه زنـــدگی در رهـــت سوخته

ز فــــــرط فـــــــراقت بــــــــر افروخته

تــــــویی هـــم چو ابری به فصل بهار

بــــــــه دشــــــت دل مـا پیاپی ببار !

مرتضی 

92/10/17

مشهد مقدس