یا صاحب الزمان التماس دعا ...

تو صحن کربلا، تو مشهد الرضا 

هرجا که هستی تو، التماس دعا 

مدینه و نجف ، سرداب سامرا 

هرجا که هستی تو، التماس دعا 

یا صاحب الزمان التماس دعا ...

شرهانی

شرهانی جایی است که بچه های گروه تفحص زیر لب زمزمه می‌کنند:

خاک را یک سو بزن آرام‌تر / خفته اینجا یار مفقودالاثر

دوکوهه با من سخن بگو ...

به یکباره دلم هوای دوکوهه را گرفت ...

با من سخن بگو دوکوهه ...

دوکوهه السلام ای خانه عشق
سلام ما به تو میخانه‌ی عشق!

دوکوهه منزل و مأوای عشاق
دگر خالی شده از جای عشاق

دوکوهه با صفا بودی و زیبا
چرا حالا شدی تنهای تنها

دوکوهه از چه چون ویرانه هستی
تو خالی از گل و پروانه هستی

دوکوهه صبحگاهت با صفا بود
کلاس درس ایثار و وفا بود


دوکوهه گو که گردان ها کجایند
مگر نزد شهید کربلایند

دوکوهه آن حسینیه‌ی همت
دگر پرگشته است از خاک غربت

دوکوهه کو یگان ذوالفقارت
کجایند عاشقان بی قرارت

به عشق ابراهیم همت...


یاعلی

میلاد آقام امام حسین (علیه السلام)

میلاد آقام امام حسین (علیه السلام) بر همگان مبارک باد.

ای هفتمین امام که هفت آسمان حق...

غزلی خواندنی از زنده یاد استاد حسین منزوی در ستایش این امام کاظم(ع)

ای جلوه‎ی جلال مبین در جبینِ تو

دست خدا برون زده از آستینِ تو

ای هفتمین امام که هفت آسمان حق

هفتاد بار گشته به گرد زمین تو

تو خرمنِ جمال و جلالیّ و آفتاب

با آن سَخاش، خُردترین خوشه‎چین تو

وی شب گرفته آینه‎ها از ستارگان

در پیش روی شعشعه‎ی راستین تو

ای کاظمی که غیظ و غضب هر دری که زد

پیدا نکرد راه به حصنِ حصین تو

نشنیده از زبانِ تو نفرین و ناسزا

هرچند بسته خصم، کمرها به کین تو

ای مژده‎ی بهشت رسانده به شیعیان

حق با حدیثِ «عاقبه المتقین» تو

زندان، نمازگاهِ تو بود و سپرده گوش

افلاکیان به صوتِ دعای حزین تو

دیوارها به ذروه‎ی توحید می رسند

از بانگِ نعبدوی تو و نستعینِ تو

لرزاند سنگ سنگ ستون‎های عرش را

ظلمی که بر تو رفت ز خصم لعین تو

ای هفتمین امام همام! ای جهان و جان

جمع آمده تمام به زیر نگین تو

رنگین کمانِ شعرِ من اینک زده است پُل

در پیشگاهِ کوکبه‎ی راستین تو

حضرت کاظم ( علیه السلام )

شیعیانت را دریاب، ای غریب زندان بی کسی

                                      که درد بی کسی، ما را زمینگیر کرده است

سرهنگ یا ...

روزی امرا همنشین رعیت بودند ، امروز امرا عذاب نازله ی سیاست بر فخر مملکت و صاحبان آنند  

خود در ناز و نعمت نفس می زنند به انتظار خدمت مردم چپق دورغ و نیرنگ می کشند .

مشهد مقدس

1393/3/3 _ (الف.ر)